Ελλαντα

Η Ελλάδα είναι η χώρα του παράδοξου. Αλλά το παράδοξο αποτελεί την φύση της αλήθειας. Σαν χώρα ακολουθεί τη μοίρα του Ήρωος. Όχι γιατί σήμερα είμαστε όλοι σώνει και καλά ηρωικές φυσιογνωμίες. Αλλά αν κάτι τη σφράγισε διαχρονικά, αυτό ήταν ο ηρωισμός. Ηρωισμός του πνεύματος, της έκφρασης, αυτοθυσία όχι μόνο στη μάχη, αλλά στην πιο στυγνή καθημερινότητα. Και τι να πρωτοθυμηθώ, που λέει ο Ελύτης: Γιατί η στέρνα με τα περιστέρια και των Αρχαγγέλων το σπαθί βρίσκονται πάντοτε δίπλα στο πηγάδι το βαθύ της σοφίας των πατέρων και της λαϊκής ψυχής.Ο Θεός έχει δύο σώματα: Το ένα συνίσταται από υπερβατικό χρυσό λαμπρής τελειότητος. Και το δεύτερο από ξεσκισμένες, ματωμένες σάρκες λαμπρής συμπόνοιας. Και τα δύο αναδεύουν τον ενορατικό πολτό της μετανοίας. Ας μην μας πτοούν οι πληγές στο κορμί μας. Η παρακμή της Πατρίδας λαμβάνει βαθμηδόν διαστάσεις κατάπτωσης. Η Ελλάδα ως χώρα που προηγείται, βιώνει πρώτη την έσχατη παρακμή, που επέρχεται παγκοσμίως, μέσα σε μια πρόκληση ή να βρει μια διέξοδο οικουμενικής ισχύος, ή να πεθάνει. Το πένθος ήταν πάντοτε πηγή της Αναγέννησης της. Μην μας τρομάζει το τεμαχισμένο κορμί του Διονύσου.Πριν μερικές μέρες θέλησα να περπατήσω στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στις παρυφές της Ακρόπολης, όπου για κάποιους αιώνες άνθησε η Ακαδημία. Θέλοντας να εισπνεύσω την ιδιαίτερη ευλογία που αναδύει το τοπίο. Έτυχε να βρίσκομαι με κάποιον που ξεναγούσα στην Αθήνα. Μπαίνοντας στο δρόμο από τη μεριά του Θησείου, τον ρώτησα εάν αισθάνεται να τον τυλίγει μια ευχάριστη δόνηση. Μου απάντησε με έκπληξη καταφατικά και με ρώτησε που οφείλεται αυτή η παράξενη αίσθηση. Του απάντησα ότι λίγο πιο κάτω ο δρόμος είναι στρωμένος με μεγάλες μαρμαρόπλακες και εκεί αυτή η αίσθηση θα κορυφωθεί. Προς έκπληξη μου διαπίστωσα ότι τα μάρμαρα είχαν ξηλωθεί, παίρνοντας προφανώς μαζί με τμήματα του Παρθενώνα, δρόμο για εξωτερικό, για να χτιστεί κάποιο νεοταξικό “μνημείο”, και είχαν αντικατασταθεί από μαύρες πέτρες γρανίτη. Η Ελλάδα κατεδαφίζεται συστηματικά. Οι μεγάλοι του πνεύματος όμως την αγκύρωσαν στις καρδιές όσων ενεργεί ο Ξυνός Λόγος και από εκεί δεν μπορεί να βγεί. Η Ελλάς θα πεθανει.