Αν καταλάβαμε καλά από τη σημερινή συνέντευξη του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ, ο μόνος λόγος για τον οποίο θα έδιωχνε έναν υπουργό του θα ήταν η τελεσιδική (ή μήπως και αμετάκλητη καταδίκη του για παράνομες πράξεις (αφού δικαιολόγησε μέχρι και την παραμονή Παυλίδη στην κυβέρνηση, παρά την άσκηση ποινικής δίωξης για σοβαρά αδικήματα σε στενό του συνεργάτη). Με δεδομένους τους& βασανιστικά αργούς ρυθμούς της ελληνικής Δικαιοσύνης, θα μπορούσαμε να φανταστούμε το ακόλουθο (εντελώς φανταστικό) σενάριο: ας υποθέσουμε ότι με την έναρξη της κυβερνητικής θητείας, τον Σεπτέμβριο του 2007, είχαν ασκηθεί ποινικές διώξεις σε δέκα υπουργούς. Φυσικά γι' αυτούς θα ίσχυε το τεκμήριο της αθωότητας και θα έπρεπε, σύμφωνα με την πρωθυπουργική λογική, να καταδικασθούν τρία, τέσσερα ή δέκα χρόνια μετά (η Δικαιοσύνη ακόμη ψάχνει, για παράδειγμα, σκάνδαλα της εποχής με τις φούσκες του Χρηματιστηρίου, χωρίς να έχει καταλήξει σε αμετάκλητες αποφάσεις σε πολλές περιπτώσεις). Σύμφωνα με το πρωθυπουργικό δόγμα «μόνο οι καταδικασμένοι φεύγουν από την κυβέρνηση», ο κ. Καραμανλής, φαίνεται ότι δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να εξαντλήσει μια κυβερνητική θητεία με δέκα υπόδικους υπουργούς, σχηματίζοντας την πρώτη κυβέρνηση υποδίκων στην (καθυστερημένη) Ευρώπη! Τέτοια βλέπει ο Βαγγέλης Μαλέσιος (που έφυγε από την κυβέρνηση Σημίτη επειδή δεν πλήρωνε νοίκι στο σπίτι που του είχε παραχωρήσει ο Θ. Αθανασούλης και πρέπει να μετανιώνει πικρά που δεν έγινε υπουργός σε κυβέρνηση της ΝΔ).
Άλλωστε, παράδειγμα αντίστοιχο ήδη υπάρχει: ο Παναγής Βουρλούμης είναι ήδη υπόδικος για τις συμβάσεις τεχνικής υποστήριξης του ΟΤΕ με Siemens και Intracom, ενώ εκκρεμεί και μια δίωξη για την υπόθεση Γερμανού, αλλά κανείς δεν σκέφθηκε να τον απομακρύνει από τον ΟΤΕ. Με δύο τόσο σοβαρές υποθέσεις ενώπιον της Δικαιοσύνης, ο κ. Βουρλούμης διευθύνει μια από τις μεγαλύτερες ημικρατικές εταιρείες της χώρας& Υ.Γ. Η σεμνότητα και η ταπεινότητα ενταφιάστηκαν νωρίς. Θυμάται κανείς, άραγε, στο Μέγαρο Μαξίμου ξεπερασμένους όρους, όπως «ευθιξία», «πολιτική ευθύνη» κ.α.;
http://press-gr.blogspot.com/2008/09/blog-post_1121.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου