Μαυρη μαυριλα πλακωσε

Διαβάστε στην Καθημερινή την έρευνα τής Public Issue για την εμπιστοσύνη των πολιτών σε θεσμούς κι επιχειρήσεις. Διαβάστε και απορήστε για τη σκέψη και τα κριτήρια τού μέσου Έλληνα. Δείτε την ανάδειξη, ως πιο αξιόπιστου θεσμού, με διαφορά μάλιστα, τής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Συμπαθώ κι εγώ το Πυροσβεστικό Σώμα, εκτιμώ τον κόπο και την αυταπάρνηση τού μέσου στελέχους του, ωστόσο δεν θα φανταζόμουν ότι θα έμενε αλώβητο στην εμπιστοσύνη τού κόσμου - σε επίπεδο θεσμικό, ήτοι συνολικής οργάνωσης και αποτελεσματικότητας - μετά τις καταστρεπτικότατες πυρκαγιές τού καλοκαιριού. Το παραπάνω, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι και τα εκλογικά ποσοστά τού τότε και νυν κυβερνώντος κόμματος εμφανίστηκαν υψηλά στις περιοχές εκείνες, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι για την έκταση τής καταστροφής έφταιγαν τα …δέντρα (δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί ο …κακός μας ο καιρός, διότι η επίσης εξαιρετικά αξιόπιστη Ε.Μ.Υ., δεύτερη στην κατάταξη, θα μας είχε προειδοποιήσει!). Δείτε τον Στρατό να βαράει προσοχή στην τέταρτη θέση. Καταλαβαίνω την ανάγκη να αισθανόμαστε ασφαλείς και «εθνικά υπερήφανοι», αλλά αυτή η ψήφος εμπιστοσύνης αποδίδεται σε ένα φύσει αυταρχικό Σώμα, που, λογικά, θα έπρεπε να κινητοποιεί αρνητικά αντανακλαστικά σε ελεύθερους και δημοκρατικούς πολίτες - πέραν τού ότι πρόκειται για ένα από τα πιο ισχυρά οχυρά τής γραφειοκρατίας, της ευνοιοκρατίας και της δημοσιοϋπαλληλίστικης λούφας. Ομοίως για την Ε.Υ.Π., η οποία φιγουράρει στην έβδομη θέση! Πολύ πάνω από τη Δικαιοσύνη (δέκατη τέταρτη θέση) και την εκλεγμένη Βουλή (δέκατη έκτη θέση)! Δεν ξέρω τι δείκτη τριτοκοσμικότητας ή αυταρχισμού συνιστά η διαπίστωση ότι η πιο αδιαφανής και εξ ορισμού «ύποπτη» για τα ατομικά δικαιώματα κρατική υπηρεσία απολαμβάνει περισσότερη εμπιστοσύνη αφενός από τους τοποτηρητές τής νομιμότητας δικαστές (οι οποίοι, έστω κι αν για διάφορους λόγους έχουν ενίοτε αμφισβητούμενη αποτελεσματικότητα, υπόκεινται αν μη τι άλλο σε περιορισμούς δημοσιότητας, αιτιολογίας των αποφάσεών τους κ.λπ.) κι αφετέρου από το δημοκρατικά εκλεγμένο-ευθέως νομιμοποιημένο νομοθετικό Σώμα! Ειλικρινά ανησυχητικό. Ομοίως για την Αστυνομία, στην δέκατη τρίτη θέση. Δείτε την Εκκλησία, ακούνητη ουσιαστικά απ’ τον θεσμικό της θρόνο (έστω με απώλειες), στην όγδοη θέση, παρά τα προφανή! Τι να πρωτοπείς εδώ… Είπαμε, προφανή. Δείτε τους Δήμους - αυτά τα άντρα παρανομίας, οικονομικής αδιαφάνειας και νεποτισμού - στη δωδέκατη θέση, επίσης πάνω από τη Δικαιοσύνη και τη Βουλή. Δείτε, σαν ανέκδοτο, την Ολυμπιακή σε υψηλή θέση (ένατη). Τα δε κόμματα, στην τελευταία θέση. Τα κόμματα, που δεν προκύπτουν αριστίνδην αλλά, υποτίθεται, μέσα από ελεύθερες συμμετοχικές διαδικασίες. Αυτά που εν πάση περιπτώσει αναδεικνύονται από την ψήφο μας. Αυτά που ψηφίζονται και ξαναψηφίζονται και ματαξαναψηφίζονται από το ίδιο το «δείγμα» τής έρευνας, αυτό που βγαίνει εκ των υστέρων να διατρανώσει την εμπιστοσύνη του στον λοχία, στον παπά, στον χωροφύλακα και στον συμβολικό Πρόεδρο τής Δημοκρατίας (εμπιστοσύνη σε τι, ως προς αυτόν, στην ικανότητα διεξαγωγής δεξιώσεων;). Τι προφίλ πολίτη σχηματίζεται από όλα αυτά; Ενός πολίτη που προεχόντως απαρνιέται τη δημοκρατική ευθύνη του για τη συνδιαμόρφωση τής κατάστασης (βλ. καταποντισμό των δημοκρατικών/συμμετοχικών θεσμών). Ενός πολίτη που επενδύει στα κλασικά αυταρχικά σχήματα για να τον βγάζουν από τα αδιέξοδα ή για να αισθάνεται ασφάλεια. Ενός πολίτη που περιμένει τις έτοιμες λύσεις-θέσφατα από πρόσωπα και θεσμούς αυτόφωτου κύρους, ενός πολίτη με ρηχή και απολιτίκ κριτική διάθεση, που δεν ξέρει εν τέλει από τι κινδυνεύει. Ενός πολίτη, δυστυχώς, πληγωμένου, ανώριμου και ανενημέρωτου, εγκλωβισμένου στις κορώνες των Μ.Μ.Ε. και των κάθε λογής «ρητόρων τού καφενείου». Ευτυχεσμενο κι αισιόδοξο το 2008!